...И късаш често от бодлите ми, уж, за да ме направиш по-красива,
уж, за да ме пазиш, дори от самата мен.
А после ги забиваш
право в сърцето ми,
когато ме караш да се чувствам излишна.
Когато сякаш аз съм тази,
която носи ураганите,
която убива хора,
която изпепелява градове,
която заличава пътеки.
Която ти все по-малко забелязваш.
Която не ти дава всичко,
от което се нуждаеш.
И която от твоята любима роза
се превръща в поредното цвете.
Няма коментари:
Публикуване на коментар